Sakrament Pokuty

W naszej parafii możemy skorzystać z tego sakramentu:

• codziennie z racji nabożeństw i Mszy św.: przed Eucharystią (rano i wieczorem)
• w każdy I czwartek i I piątek miesiąca – godzinę przed Mszą św. wieczorną
• w niedziele i święta podczas Mszy Świętej;
• w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych;
• w sytuacjach wyjątkowych o każdej porze;

Sakrament pokuty – zwany jest także sakramentem przebaczenia grzechów, nawrócenia, spowiedzi lub pojednania. W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego nie powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego świata.

Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są; żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych. Żal za grzechy powinien wypływać z motywów wynikających z wiary. Jeśli jego źródłem jest miłość do Boga, nazywamy go „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach (obawa przed karą piekła), nazywamy go „niedoskonałym”.

Osoba chcąca dostąpić pojednania z Bogiem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie grzechy ciężkie (ich liczbę i okoliczności), których jeszcze nie wyznawała, a które przypomniała sobie po starannym zbadaniu swojego sumienia (rachunek sumienia). Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie koniecznym, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.

Do odpuszczenia grzechów zostali upoważnieni przez władzę kościelną tylko kapłani, którzy zadają penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”.

Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem; pojednanie z Kościołem; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; darowanie – przynajmniej częściowe kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaka musi prowadzić chrześcijan.